ในใจกลางเมืองโรอาโนค หลังประตูที่คั่นกลางระหว่างร้านอาหารเก่าแก่สองแห่งคือบันไดไม้โบราณที่หันหน้าเข้าหาจัตุรัสสาธารณะที่มีชีวิตชีวาและตลาดเกษตรกร ขึ้นบันไดนี้เป็นที่ตั้งของกลุ่มศิลปินที่ทำงานร่วมกันซึ่งรู้จักกันในชื่อ Gallery 202 ที่ด้านหลังของแกลเลอรีหลัก ลงไปตามโถงทางเดินอิฐยาวที่เรียงรายไปด้วยภาพวาดและพื้นที่ของศิลปิน เป็นสตูดิโอที่ใช้งานได้ดีพร้อมหน้าต่างกระจกแผ่นกรอบไม้ เทอร์รี ลียง ศิษย์เก่าของ Virgnia Tech นั่งอยู่บนขาตั้งที่มองออกไปนอกหน้าต่าง ล้อมรอบด้วยภาพทิวทัศน์ ภาพบุคคล และหุ่นนิ่งของเขานับสิบภาพ
Terry Lyon เป็นชาวตะวันตกเฉียงใต้ของเวอร์จิเนีย เติบโตใน Vinton
ใกล้กับครอบครัวขยายของแม่ และพ่อของเขาทำงานเป็นหัวหน้าคนงานของ Norfolk and Western Railway ศิลปินตลอดชีวิต ผลงานตีพิมพ์ครั้งแรกของเขาคือภาพวาดในนิตยสาร Highlights for Children เมื่ออายุเพียง 5 ขวบ ความสนใจในศิลปะของเขาดำเนินไปตลอดช่วงวัยหนุ่มของเขา และเขาได้รับการเสนอชื่อให้เป็นผู้อาวุโสที่โดดเด่นด้านศิลปะที่ William Byrd High School ในปี 1962 นอกจากนี้ เขายังศึกษาที่ Roanoke Fine Arts Center ก่อนที่จะลงทะเบียนเรียนในวิทยาลัยเพื่อศึกษาต่อด้านวิศวกรรม ลียงซึ่งจบการศึกษาจากเวอร์จิเนียเทคในปี พ.ศ. 2510 ด้วยปริญญาด้านการก่อสร้างอาคาร ได้ทำงานวาดภาพเต็มเวลาตั้งแต่เกษียณอายุในปี พ.ศ. 2541 เขามองว่าอาชีพด้านวิศวกรรมเป็นหนทางหนึ่งในการหาเงินจากความสนใจด้านศิลปะของเขาอย่างเต็มที่ และได้รับแรงบันดาลใจจากช่วงเวลาของพ่อ เป็นนักบินในสงครามโลกครั้งที่ 2 สมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียเทค เขาได้รับการยอมรับให้เข้าร่วมในโครงการ ROTC ของกองทัพอากาศและวิศวกรรมการบิน แต่หนึ่งปีให้หลัง เขาเปลี่ยนเส้นทางและเปลี่ยนไปก่อสร้างอาคาร
“เหตุผลที่ฉันเปลี่ยนนั้นง่ายมาก — ฉันไม่ชอบวิชาเคมี แดกดันที่ฉันไปทำงานให้กับบริษัทเคมีขนาดใหญ่” เขากล่าว หลังจากจบการศึกษา เขาเข้าร่วมกับ Hercules ซึ่งเป็นผู้รับเหมาของรัฐบาลที่ดูแลการปฏิบัติการที่โรงงานกระสุน Radford Army ซึ่งเขาอยู่จนเกษียณอายุเขาจำช่วงเวลาที่เขาอยู่ที่เวอร์จิเนียเทคได้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสามปีของเขาในคณะนักเรียนนายร้อย เขาบริจาคหัวเข็มขัดทองเหลืองสำหรับน้องใหม่ของเขาเพื่อละลายเพื่อช่วยสร้าง Skipper ซึ่งเป็นปืนใหญ่ที่กองทหารยิงระหว่างการแข่งขันฟุตบอลและกิจกรรมอื่นๆ นอกจากนี้ เขายังได้รับเลือกให้วาดการออกแบบดาบสำหรับชั้นเรียนของเขาในปี 1966 ซึ่งเป็นโอกาสแรกที่จะนำทักษะทางศิลปะของเขาไปใช้ในวงกว้าง
เขาเลือกวิชาเลือกที่เปิดโอกาสให้เขาได้สำรวจศิลปะรูปแบบต่างๆ
รวมถึงการวาดภาพและการแกะสลัก แม้ว่าเมื่อมองย้อนกลับไปแล้วเขารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ใช้เวลามากกว่านี้ สำหรับนักเรียนที่มีความสนใจในศิลปะเหมือนกัน เขาแนะนำให้ใช้ประโยชน์จากวิชาเลือกที่มีอยู่มากมายที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียเทค
ลียงส่วนใหญ่ใช้สีน้ำมันบนผ้าใบในสไตล์อิมเพรสชันนิสม์ที่เป็นตัวแทน สร้างภูมิทัศน์ที่สดใสและชวนให้นึกถึงภาพชีวิตประจำวันผ่านงานพู่กันที่รวดเร็ว โดดเด่น และคอนทราสต์ของสีที่เด่นชัด จิมมี่ ลียง ลูกชายของเขา ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้อำนวยการฝ่ายวิเคราะห์การเงินที่เวอร์จิเนียเทค ได้เฝ้าดูสไตล์ของพ่อที่พัฒนาไปตลอดช่วงชีวิตของเขา ตั้งแต่แรงบันดาลใจแบบอิมเพรสชันนิสต์คลาสสิกไปจนถึงการปฏิสัมพันธ์กับศิลปินร่วมสมัยในภูมิภาค
“เขาคล่องแคล่วขึ้นมาก ด้วยจังหวะของเขาและปริมาณสีที่เขาใส่บนผืนผ้าใบจริง สร้างเอฟเฟ็กต์ภาพที่น่าประทับใจมาก” จิมมี่ ลียงกล่าว “ศิลปินคนโปรดของฉันคือแวนโก๊ะ และฉันสามารถเห็นอิทธิพลที่เขาได้รับจากผลงานของเขาอย่างชัดเจน”Lyon ผู้เป็นน้องได้รับภาพวาดมากมายจากพ่อของเขา ซึ่งมักจะทำเพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์สำคัญต่างๆ และชิ้นโปรดของเขาคือของขวัญรับปริญญา
“นามสกุลของเราคือ Lyon แน่นอนว่าเขาสร้างภาพวาดสิงโตตัวใหญ่ให้ฉัน” Jimmy Lyon กล่าว “มันอยู่ในทุกห้องนั่งเล่นตั้งแต่ฉันเรียนจบมหาวิทยาลัย”
ผลงานของ Terry Lyon ซึ่งขายไปทั่วประเทศ มักถูกจัดแสดงในงานแสดงศิลปะใน North Carolina และ Virginia นอกเหนือจากการจัดนิทรรศการปกติที่ Gallery 202 และ Art Pannonia ใน Blacksburg แล้ว Lyon ยังแสดงผลงานที่ Festival in the Park ใน Roanoke, Art in the Park ใน Richmond และ Boardwalk Art Show ใน Virginia Beach ความหลงใหลในชุมชนท้องถิ่นทำให้เขามีส่วนร่วมในสถานที่แปลกใหม่และแปลกตามากมาย ซึ่งเขารู้สึกว่ามีส่วนในการพัฒนาเขาในฐานะศิลปิน
credit : pescalluneslanparty.com sfery.org planesyplanetas.com vosoriginesyourroots.com citadelindustry.com tomklaasen.net tglsys.net nezavisniprostor.net greensys2013.org northpto.org
